Ey melek suretlü insan ey güneş yüzlü peri
Görmedi âlemde merdüm bir senin tek dilberi
Sanma ancah müşke virdi bu siyeh-rulug saçın
Meh yüzin kıldı hacil bağlarda verd-ı ahmer
Işkına düşen göniller sanma kim âbâd ola
Onların şehrin harâb itdi firakın leşken
Oldı sahrada yerim insan içinde dur ohb
Tâ ki gördi gözlerim sen âhu gozlu dilberi
Üş bu mâniden Hatayi huri söyler hüsnini
Kim lebin peymânesi bahş eyler ab-ı kevseri
Fâilâtün fâilâtûn fAilâtûn fâilûn
