Yer yoh iken gök yoh iken tâ ezelden var idim Gevherin yekdânesinden ileri pergâr idim
Yer yoh iken gök yoh iken tâ ezelden var idim
Posted on
Şiirleri, Nefesleri, Deyişleri, Semahları
Yer yoh iken gök yoh iken tâ ezelden var idim Gevherin yekdânesinden ileri pergâr idim
Rivayet odur ki, Şah İsmail bir gün Kerbela şehitlerinden birinin mezarı olduğu söylenen bir yere itibar etmez. Mezarın açılmasını emreder. Sonra görür ki şehidin naaşı canlı bir insan gibi orada durmaktadır hatta kolundaki yarası dahi kanamaktadır. Bunun üzerine büyük bir hata ettiğini farkeder ve bir şiir okur. Şiirin sonunda, mahlas olarak Hatayi yani “hatası olan”…