Hüsn-i ruhsarın kim oldı can ü dil hayran ana
Vade-i devr-i karnemi dapşurır devran ana
Çün senin hüsnin misali Yusuf-i Kenânidür
Yüzini her kim ki görmez yoh-dürür iman ana
Ateş-i ışkında ey hunhare gözlü dilberim öyle
Yanmışdır bu bağrım yoh-dürür iman ana
Gül yanağın dilberâ bes taze terdir her zaman
Kanlu yaşımdan töker her dem gözim baran ana
Zulmet-i zülfünde gönli bu Hatayi hastenin Hızr’a
Benzer kim görinmez çeşme-i hayvan ana
Vezin: Fâilâtün fâilâtûn fâilâtûn fâilün
